Plany zmian w transporcie drogowym

Resort transportu pracuje nad nowelizacją ustawy o transporcie drogowym oraz ustawy o czasie pracy kierowców. Inna propozycja została już przekazana do Sejmu.

Nowelizacja ustawy o transporcie drogowym oraz ustawy o czasie pracy kierowców w przygotowaniu

Informacja Ministerstwa Infrastruktury ws. przebiegu prac nad nowelizacją ustawy o transporcie drogowym oraz ustawy o czasie pracy kierowców

Celem Ministerstwa Infrastruktury jest uporządkowanie rynku "taksówkarskiego" przewozu osób w Polsce. Założeniem przygotowanego w Ministerstwie Infrastruktury projektu ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz ustawy o czasie pracy kierowców jest doprowadzenie do sytuacji, w której wszystkich podmiotów gospodarczych wykonujących tę samą usługę - przewóz osób - dotyczą takie same przepisy. Dotyczy to w szczególności rejestracji działalności, bezpieczeństwa podróżnych i spraw podatkowych.

Projekt nie jest skierowany przeciwko żadnemu konkretnemu podmiotowi gospodarczemu i nie ma na celu dyskryminacji którejkolwiek z firm świadczących takie usługi.
Nowelizacja została skierowana do Komitetu Stałego Rady Ministrów 1 października 2018 r. 4 października 2018 r. projekt był przedmiotem obrad Komitetu Stałego i został skierowany do prac w Komisji Prawniczej w celu uzupełnienia projektu o rozwiązania rekomendowane przez Komitet Stały RM.

W dniach 17 października 2018 r. i 26 listopada 2018 r. projekt był przedmiotem posiedzeń Komisji Prawniczej, podczas których nad tekstem projektu pracowali przedstawiciele Ministerstwa Infrastruktury i Rządowego Centrum Legislacji. 18 grudnia 2018 r. odbyło się spotkanie przedstawicieli Ministerstwa Infrastruktury i Ministerstwa Finansów, dotyczące tego projektu.

Projekt ustawy jest dostępny na stronach Rządowego Centrum Legislacji i wszyscy zainteresowani, w tym dziennikarze, mogą się z nim zapoznać.

Każdorazowo po zakończeniu danego etapu legislacyjnego aktualna wersja projektu była umieszczana na stronie internetowej RCL, w celu możliwości zapoznania się zainteresowanych podmiotów z jego treścią.

List Ambasador Stanów Zjednoczonych Georgette Mosbacher do ministra infrastruktury Andrzeja Adamczyka jest datowany na 25 października 2018 r. Jak wynika z przebiegu procesu legislacyjnego, prace nad projektem ustawy nie zostały wstrzymane. Nieprawdą jest, że pod wpływem listu Pani Ambasador nastąpiła ingerencja Ministerstwa Infrastruktury w rozwiązania zawarte w projekcie. Główne propozycje rozwiązań od początku procedowania ustawy nie uległy zmianom.

Po co zmiany?

Zasady podejmowania i wykonywania krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób określają przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1907,  z późn. zm.).

 Na rynku przewozu osób samochodami osobowymi funkcjonują podmioty, których działalność polega na pośrednictwie w przekazywaniu zleceń przewozowych, złożonych za pomocą aplikacji mobilnych, pomiędzy pasażerami a kierowcami. Działalność w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób nie jest obecnie uregulowana przepisami prawa, co powoduje często niejasności związane z charakterem zlecanych przez te podmioty usług przewozowych.

 Celem takiego rozwiązania jest uregulowanie działalności podmiotów pośredniczących przy zlecaniu usług w zakresie przewozu drogowego  osób, zapewnienie równych warunków konkurencji na rynku i szans w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej w przewozach osób, oraz zagwarantowanie bezpieczeństwa pasażerów.

 Projekt wychodzi naprzeciw oczekiwaniom wynikającym z potrzeby liberalizacji niektórych warunków związanych z uzyskaniem licencji upoważniającej do wykonywania krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką, samochodem osobowym oraz pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Takie rozwiązanie ma na celu ułatwienie przedsiębiorcom rozpoczęcia działalności gospodarczej związanej w wykonywaniem zarobkowego przewozu osób ww. pojazdami.

 Zaproponowane rozwiązania uwzględniają istotne aspekty organizacji rynku drogowego przewozu osób, w tym funkcjonowanie nowych modeli firm. Obowiązek posiadania licencji na pośrednictwo przy przewozie osób i warunków z tego wynikających przez wszystkich pośredników, ma na celu wprowadzenie równych i uczciwych zasad prowadzenia działalności gospodarczej w tym obszarze rynku.

Jakie zmiany zaproponowano?

Wprowadzenie definicji pośrednictwa przy przewozie osób samochodem osobowym, pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą lub taksówką

 Wprowadzenie definicji pośrednictwa przy przewozie osób jest uzasadnione funkcjonowaniem podmiotów, których działalność w tym zakresie dotychczas nie była uregulowana przepisami prawa. Wskazane rozwiązanie pozwoli określić, czy prowadzona działalność kwalifikuje się jako pośrednictwo przy przewozie osób i w związku z tym przedsiębiorca jest obowiązany posiadać odpowiednią licencję oraz spełnić ustawowe wymagania z tym związane.

Wprowadzenie licencji na pośrednictwo przy przewozie osób

 Projekt przewiduje wprowadzenie obowiązku posiadania licencji przez podmiot wykonujący pośrednictwo przy przewozie osób. Obowiązek posiadania licencji na pośrednictwo przy przewozie osób przez wszystkich pośredników, ma na celu wprowadzenie równych i uczciwych zasad prowadzenia działalności w tym obszarze rynku. Uzyskanie licencji na pośrednictwo przy przewozie osób nie będzie stanowiło istotnego obciążenia dla przedsiębiorców. 

Obowiązki pośrednika

Przewodziano ustanowienie dla pośrednika przy przewozie osób obowiązku:

 1) weryfikacji spełniania przez przedsiębiorców wykonujących krajowy transport drogowy w zakresie przewozu osób i korzystających z jego usług:
a) wymagań, o których mowa w art. 81 ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym,
b) posiadania ważnego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, o których mowa w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2060, z późn. zm.) właściwego dla wykonywanej działalności gospodarczej oraz ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków pasażera,
2) prowadzenia i przechowywania przez okres 5 lat elektronicznego rejestru wszystkich otrzymanych i przekazanych przedsiębiorcom wykonującym krajowy transport drogowy do realizacji zamówień na wykonanie przewozu osób,
3) prowadzenia ewidencji pracowników i współpracowników oraz innych podmiotów którym zlecono usługi przewozu osób samochodem osobowym,
4) udostępnienia dokumentów, o których mowa w art. 27b pkt 1 – 3, na żądanie organów Inspekcji Transportu Drogowego oraz Krajowej Administracji Skarbowej.

Wprowadzenie obowiązku prowadzenia i przechowywania przez pośrednika rejestru zleceń oraz rejestru pracowników i współpracowników ułatwi kontrolę podmiotów świadczących usługi pośrednictwa w zakresie przewozu osób i pozwoli na weryfikację, czy prowadzący działalność gospodarczą przestrzegają obowiązujących przepisów prawa w tym zakresie. Ponadto posiadanie przez wszystkich pośredników rejestru zleceń oraz rejestru podmiotów zatrudnionych i współpracujących, może być przydatne w przypadku złożenia reklamacji przez pasażera na ewentualne nieprawidłowości w realizacji zleconego przewozu. W związku z tym, prowadzenie rejestrów pozytywnie wpłynie na bezpieczeństwo pasażerów oraz kontrolę legalności działalności gospodarczej podmiotów powiązanych.

Wprowadzenie wymogu niekaralności za przestępstwa wynikające z art. 59 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2017 r. poz. 783, z późn. zm.) przy ubieganiu się o licencję na przewóz osób taksówką

 Takie rozwiązanie ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa przewozu osób poprzez uniemożliwienie dostępu do zawodu taksówkarza osobom skazanym za niektóre przestępstwa określone w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Zmiana przepisów dotyczących przestrzegania czasu pracy kierowców w stosunku do samozatrudnionych kierowców wykonujących przewóz drogowy

 Proponowane zmiany mają na celu zniesienie możliwości prowadzenia kontroli przez organy kontrolne w zakresie przestrzegania czasu pracy przedsiębiorców osobiście wykonujących przewozy drogowe i osób niezatrudnionych przez przedsiębiorcę, lecz osobiście wykonujących przewozy drogowe na jego rzecz pojazdami o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającymi 3,5 tony i do 9 osób łącznie z kierowcą.

Zmiana w ustawie o czasie pracy kierowców oraz stosowne zmiany w ustawie o transporcie drogowym wynikają z konieczności zmiany przepisów wdrażających do polskiego prawa art. 2 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego (Dz.Urz. WE L 80 z 23.03.2002 s. 35, Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 5, t. 4, s. 224).

Zniesienie niektórych wymogów w celu uzyskania przez przedsiębiorcę licencji na samochód osobowy i pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie  do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą

Projekt zakłada zniesienie obowiązku udokumentowania przez przedsiębiorcę ubiegającego się o licencję na wykonywanie transportu drogowego w zakresie przewozu osób samochodem osobowym i pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, wymogu zabezpieczenia finansowego w wysokości 9000 euro na pierwszy pojazd oraz 5000 euro na każdy kolejny pojazd, oraz posiadania przez osobę zarządzającą przedsiębiorstwem certyfikatu kompetencji zawodowych. Takie rozwiązanie ułatwi dostęp do rynku przedsiębiorcom zainteresowanym rozpoczęciem wskazanej działalności gospodarczej.

Obniżenie wysokości opłat za uzyskanie licencji na samochód osobowy oraz na pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, do poziomu opłaty za udzielenie licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką na obszarze m. st. Warszawy

W ślad za projektowaną zmianą ustawy o transporcie drogowym nastąpi nowelizacja rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 6 września 2013 r. w sprawie wysokości opłat za czynności administracyjne związane z wykonywaniem przewozu drogowego oraz egzaminowanie i wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych (Dz. U. poz. 916), w którym przewiduje się obniżenie wysokości opłat dla wszystkich przedsiębiorców ubiegających się o licencję na wykonywanie transportu drogowego w zakresie przewozu osób samochodem osobowym i pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Obecnie opłaty, w zależności od okresu na jaki licencja została udzielona, wynoszą: 700 zł – od 2 do 15 lat, 800 zł – pow. 15 do 30 lat, oraz 900 zł – pow. 30 do 50 lat. Przewiduje się obniżenie ww. opłat do poziomu: 320 zł – od 2 do 15 lat, 380 zł – pow. 15 do 30 lat, oraz 450 zł – pow. 30 do 50 lat.

Zniesienie limitu w zakresie liczby mieszkańców, od którego rada gminy może wprowadzić obowiązek dla przedsiębiorcy osobiście wykonującego przewozy taksówkami lub kierowcy przez niego zatrudnionego, zdania egzaminu z topografii miejscowości oraz znajomości przepisów prawa miejscowego

Obecnie rada gminy liczącej powyżej 100 000 mieszkańców może wprowadzić, w drodze uchwały, obowiązek ukończenia szkolenia zakończonego egzaminem przed komisją egzaminacyjną, potwierdzającym znajomość topografii miejscowości oraz przepisów prawa miejscowego, przez przedsiębiorcę osobiście wykonującego przewozy lub kierowcę przez niego zatrudnionego. W myśl projektowanych przepisów jednostki samorządu terytorialnego będą mogły decydować o konieczności przeprowadzenia egzaminu z topografii miejscowości na swoim obszarze, bez względu na liczbę mieszkańców.

Zniesienie obowiązkowych szkoleń zakończonych egzaminem z topografii miejscowości i znajomości przepisów prawa miejscowego i utrzymanie możliwości przeprowadzania wyłącznie egzaminów w zależności od decyzji rady gminy

W myśl obowiązujących przepisów, rada gminy licząca powyżej 100 000 mieszkańców może wprowadzić, w drodze uchwały, obowiązek ukończenia szkolenia zakończonego egzaminem przed komisją egzaminacyjną, potwierdzającym znajomość topografii miejscowości oraz przepisów prawa miejscowego, przez przedsiębiorcę osobiście wykonującego przewozy lub kierowcę przez niego zatrudnionego. Zniesienie obowiązkowych szkoleń i pozostawienie jedynie możliwości przeprowadzenia egzaminu ułatwi zainteresowanym podmiotom dostęp do zawodu taksówkarza.

Obniżenie poziomu maksymalnej opłaty za przeprowadzenie egzaminu z topografii miejscowości i znajomości prawa miejscowego, która nie będzie mogła przekroczyć 200 zł

Aktualnie obowiązujące przepisy stanowią, że wysokość opłat za szkolenie i egzamin nie może przekroczyć 20% kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym przeprowadzenie szkolenia i egzaminu. Obniżenie opłat w tym zakresie zmniejszy obciążenia finansowe przedsiębiorców, którzy będą ubiegać się o uzyskanie licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką.

Zmiana przepisów dotyczących postępowania przedsiębiorcy w związku ze zmianą pojazdu na który została wydana licencja na wykonywanie transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką

Projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym przewiduje, że w przypadku zmiany pojazdu na który została wydana licencja na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką, przedsiębiorca będzie obowiązany dokonać zmiany licencji a nie występować o nowy dokument. Takie rozwiązanie zmniejszy formalności spoczywające na przedsiębiorcy w przypadku zmiany pojazdu wpisanego do licencji, oraz obniży koszty związane z taką zmianą.

Wprowadzenie procedury związanej z możliwością blokowania przeznaczonych do wykonywania pośrednictwa przy przewozie osób programów komputerowych, numerów telefonów, aplikacji mobilnych, platform teleinformatycznych albo innych środków przekazu informacji po stwierdzeniu wykonywania pośrednictwa przy przewozie osób bez wymaganej licencji

Po stwierdzeniu wykonywania działalności pośrednictwa przy przewozie osób bez posiadania licencji, Inspekcja Transportu Drogowego będzie mogła wystąpić z wnioskiem do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej o zablokowanie przeznaczonych do wykonywania takiego pośrednictwa programów, aplikacji, numerów telefonów, platform teleinformatycznych lub innych środków przekazu informacji.

Wprowadzenie mechanizmu cofnięcia licencji w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób

Projekt zakłada cofnięcie licencji w przypadku gdy pośrednik umożliwia świadczenie usług przewozu osób podmiotom nieposiadającym odpowiedniej licencji.

Dodanie do katalogu sankcji za naruszenia z tytułu niestosowania się do przepisów ustawy o transporcie drogowym, kar wynikających z tej nowelizacji

W związku ze zmianą ustawy o czasie pracy kierowców, dokonano zmiany w załączniku nr 1 lp. 15 do ustawy o transporcie drogowym, w zakresie dotyczącym zadań Inspekcji Transportu Drogowego oraz określenia naruszeń przepisów o czasie pracy i prowadzeniu ewidencji czasu pracy, a także wysokości kar za te naruszenia.
Ponadto przewiduje się ustanowienie na kierowcę kary w wysokości 2000 zł za pobieranie należności za przewóz osób taksówką niezgodnie z cenami i stawkami taryfowymi ustalonymi przez radę gminy (załącznik nr 1 lp. 16).

Projekt ustawy o transporcie drogowym przewiduje dokonanie zmian w załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym katalog kar pieniężnych nakładanych na przedsiębiorców.
W związku z dodaniem ust. 4a w art. 6 ustawy o transporcie drogowym stanowiącego, że w przypadku zmiany pojazdu na który została wydana licencja na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką, przedsiębiorca będzie obowiązany dokonać zmiany licencji a nie występować o nowy dokument, dokonano zmiany w lp. 1.2 załącznika nr 3 poprzez dodania wyrażenia „lub o zmianę licencji”.

Ponadto w załączniku nr 3 przewiduje się ustanowienie na przedsiębiorców sankcji w postaci:

a) kary w wysokości 1 000 zł za wykonywanie działalności w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób z naruszeniem przepisów art. 27b pkt 1 ustawy (art. 1 pkt 8 projektu), które wprowadzają obowiązek weryfikacji przez pośrednika czy podmiot zatrudniony lub współpracujący z pośrednikiem, który realizuje zlecenia przewozu osób na jego rzecz posiada ważne okresowe badanie techniczne pojazdu, ubezpieczenie OC pojazdu oraz ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków pasażera (załącznik nr 3 lp. 2.12),
b) kary w wysokości 40 000 zł za wykonywanie działalności w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób z naruszeniem przepisów art. 27b pkt 2-4 ustawy (art. 1 pkt 8 projektu), które wprowadzają obowiązek prowadzenia przez pośrednika przy przewozie osób rejestru zleceń, ewidencji pracowników i współpracowników oraz udostępnianie tych informacji na żądanie organów Inspekcji Transportu Drogowego oraz Krajowej Administracji Skarbowej (załącznik nr 3 lp. 2.13),
c) kary w wysokości 10 000 zł za zlecanie przez podmiot wykonujący pośrednictwo przy przewozie osób realizacji usług w zakresie przewozu osób podmiotowi nieposiadającemu licencji upoważniającej do wykonywania zarobkowego przewozu osób (załącznik nr 3 lp. 2.14),
d) kary w wysokości 1 000 zł za zlecanie przez podmiot wykonujący pośrednictwo przy przewozie osób realizacji usług w zakresie przewozu osób podmiotowi niespełniającemu wymogów określonych w art. 81 ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym w zakresie posiadania ważnego badania technicznego pojazdu (załącznik nr 3 lp. 2.15),
e) kary w wysokości 40 000 zł za wykonywanie działalności pośrednictwa przy przewozie osób bez wymaganej licencji (załącznik nr 3 lp. 2.16).

Zmiana w ustawie o czasie pracy kierowców oraz stosowne zmiany w ustawie o transporcie drogowym wynikają z konieczności zmiany przepisów wdrażających do polskiego prawa art. 2 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego (Dz. Urz. WE L 80 z 23.03.2002, s. 35, Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 5, t. 4, s. 224), w celu wyłączenia z obowiązku stosowania przepisów o czasie pracy kierowców w stosunku do samozatrudnionych osób wykonujących czynności w trasie niepodlegających dyrektywie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. dyrektywy przepisy dyrektywy stosuje się do kierowców zatrudnionych w przedsiębiorstwach i wykonujących czynności w trasie objętych rozporządzeniem (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, s. 1, z późn. zm.), albo Umową Europejską dotyczącą pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR) sporządzoną w Genewie dnia 1 lipca 1970 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 409). Zgodnie z akapitem drugim art. 2 ust. 1 dyrektywy jej przepisy stosuje się również w odniesieniu do samozatrudnionych kierowców od 23 marca 2009 r.

Artykuł 2 ust. 1 akapit drugi dyrektywy dotyczący samozatrudnionych kierowców został wdrożony do polskiego prawa w ustawie z dnia 5 kwietnia 2013 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie ustawy o czasie pracy kierowców (Dz. U z 2013 r. poz. 567).

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1a i 1b zmienionej ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2012 r. poz. 1155, z 2013 r. poz. 567 oraz z 2016 r. poz.  2206), ustawa określa czas pracy przedsiębiorców osobiście wykonujących przewozy drogowe, w rozumieniu art. 4 pkt 6a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, a także czas pracy osób niezatrudnionych przez przedsiębiorcę, lecz osobiście wykonujących przewozy drogowe na jego rzecz, w rozumieniu art. 4 pkt 6a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.

Definicja przewozu drogowego rozumiana zgodnie z art. 4 pkt 6a ustawy o transporcie drogowym oznacza, że przewozem drogowym jest każda podróż odbywana w całości lub części po drogach publicznych przez pojazd, z ładunkiem lub bez, używanym do przewozu osób lub rzeczy. Przyjęcie tej definicji w odniesieniu do przewozów wykonywanych przez samozatrudnionych kierowców powoduje, że przepisami o czasie pracy kierowców zostali objęci wszyscy samozatrudnieni kierowcy wykonujący przewóz drogowy, niezależnie od dopuszczalnej masy pojazdu i liczby przewożonych osób, np. taksówkarze. Takie podejście wykracza poza zakres dyrektywy, która dotyczy kierowców wykonujących przewóz drogowy rzeczy pojazdami o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony oraz wykonujących przewóz drogowy osób pojazdami skonstruowanymi lub trwale przystosowanymi i przeznaczonymi do przewozu więcej niż dziewięciu osób łącznie z kierowcą, a intencją ustawodawcy nie jest rozszerzanie przepisów na inne grupy kierowców niż te określone w dyrektywie.

Proponowany art. 2 projektu ustawy doprowadza do zgodności z dyrektywą, a konsekwencją tej zmiany jest konieczność doprecyzowania i poprawienia art. 50 pkt 1 lit. k, art. 68 ust.1 oraz załącznika nr 1 lp. 15 do ustawy o transporcie drogowym, w zakresie dotyczącym zadań Inspekcji Transportu Drogowego oraz określenia naruszeń przepisów o czasie pracy i prowadzeniu ewidencji czasu pracy, a także wysokości kar za te naruszenia.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym

Z kolei Rada Ministrów przyjęła w grudniu inną propozycję: projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym, przedłożony przez ministra infrastruktury.

Projekt dostosowuje polskie prawo do unijnego rozporządzenia z 1 kwietnia 2016 r., ustanawiającego wspólne zasady dotyczące połączenia krajowych rejestrów elektronicznych przedsiębiorców transportu drogowego.

Zgodnie z projektem, odpowiednie dane znajdujące się w Krajowym Rejestrze Elektronicznym Przedsiębiorców Transportu Drogowego (KREPTD), prowadzonym przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego, będą dostępne dla wszystkich właściwych organów innych państw członkowskich.

Prowadzona w KREPTD ewidencja przedsiębiorców, którzy mają zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego zostanie powiększona o dane dotyczące numerów rejestracyjnych oraz kraju rejestracji pojazdów objętych zezwoleniem
na wykonywanie zawodu przewoźnika. Ponadto, w ewidencji przedsiębiorców będą gromadzone dane dotyczące statusu i rodzaju licencji wspólnotowej oraz liczby pojazdów zgłoszonych do takiej licencji.

Główny Inspektor Transportu Drogowego będzie miał dostęp do funkcji kontroli licencji wspólnotowej w systemie europejskich rejestrów elektronicznych przedsiębiorców transportu drogowego.

Nowe przepisy mają wejść w życie po 3 miesiącach od ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

A.J.
Zespół e-prawnik.pl